Bago (Pegu) - zwiedzanie

Bago lub Pegu to miasto na terenach plemiennych Monów.

Pałac Kanbawzathadi w Bago

Monowie były bardziej zaawansowani kulturowo i naukowo niż Birmańczycy. Królowie Birmańscy korzystali z ich wiedzy, ale Monowie mieli zawsze własne ambicje i jak tylko mogli, to się wyzwalali i zakładali królestwo Hanthawaddy.
Po upadku Paganu, Birma się rozpadła. Na północy urośli w siłę Szanowie, na zachodzie Arakanowie, a na południu Monowie utworzyli swoje własne królestwo Hanthawaddy ze stolicą w Pegu - dzisiejszym Bago. Największy rozkwit miasta przypadł na koniec XV wieku za panowania króla Dhammazediego.

Bago z okien autobusu

Obecna nazwa miasta pochodzi z języka mońskiego i oznacza piękny. Dawna nazwa miasta w języku pali to Hamsavati - Miasto Hamsy. Hamsa to gatunek kaczki migrującej co roku na zimę z Himalajów do Indii i Birmy.
W Bago (Pegu) stolicy Drugiego Imperium Birmańskiego do zobaczenia mamy cztery miejsca.

Pałac Kanbawzathadi

Pałac Kanbawzathadi

Pałac ten jest repliką pałacu króla Bayinnaunga z 1556 (u nas Bona opuszcza Polskę i wraca do Bari). Pałac przetrwał zaledwie 30 lat. Podczas powstania w 1599 został spalony. W Latach 90 XX wieku 176 tekowych słupów. Na słupach były wyryte nazwy różnych miast Dolnej i Górnej Birmy oraz imiona i tytuły dworskich urzędników. Górne ich części nosiły ślady ognia. Nie wiadomo, czy to na pewno słupy z pałacu Bayinnaunga. Mogą to być resztki z pałacu wybudowanego w 1753 r. dla króla Monów Binnya Dali.  Nie zachowały się żadne wizerunki birmańskich pałaców z XVI wieku, odbudowniczowie Kanbawzathadi przedstawiają nam swoją wizję.

Pałac Kanbawzathadi. Można posiedzieć na plastikowych fotelach.

Posąg Buddy Shwethalyaung

Budda Shwethalyaung - zegar odmierza Twój czas, a wiatrak Cię ochłodzi.

W końcu XIX wieku Bago było raczej wsią niż miastem. Nie podniosło się po zburzeniu w 1795 roku ( u nas III rozbiór). Brytyjczycy budowali w pobliżu Begu linię kolejową. W czasie budowy (1881r) odkryli w dżungli ten ponad 55 metrowej długości zapomniany posąg. Nie ustalono do dzisiaj, kiedy powstał. Legenda mówi, że w X wieku. Brytyjczycy odrestaurowali posąg, potem postawiono nad posągiem straszną wiatę, która straszy do dzisiaj. Ale taki jest tam zwyczaj: najpierw posąg, potem wiata, żeby na Buddę nie padało.

Stopy Buddy.

Jest to drugi największy leżący Budda świata. Ma 56 metrów długości, 18 metrów wysokości. W 1930 roku w czasie trzęsienia ziemi posąg się uszkodził, dobudowano inkrustowane poduszki z laki, żeby zapobiec kolejnym zniszczeniom.
Największy Budda leżący znajduje się w Tawè nad Morzem Andamańskim.

Duch opiekuńczy Buddy Shwethalyaung  a z tyłu tabliczki z nazwiskami darczyńców oraz kwotami wpłat. 

Kyaik Pun Pagoda

 Kyaik Pun Pagoda

Kyaikpun Pagoda a w niej posąg Buddy siedzącego. Cztery wcielenia 27 metrowego Buddy w czterech pozycjach, z twarzami skierowanymi w cztery strony świata. Oglądamy Buddę Kakusandha, Konagamana, Kassapa i Gautama. Ustawienie posągów i gesty Buddy jak w świątyni Ananda

Kyaik Pun Pagoda

Według tradycji posąg jest zbudowany przez króla Migadippa pochodzi z VII wieku. Odrestaurował go król Dhammazedi w XV wieku.

Hurma, persymona, hebanek, hebanowiec, sharon, szaron, szarona

(Diospyros Burmanicha)

Na dziedzińcu światyni rośnie przepiekna persymona , dająca owoce khaki.

Cmentarz Htaukkyan

Cmentarz Htaukkyan

Podczas II wojny światowej, w marcu 1942 r. Bago zajęli Japończycy. 2 maja 1945 w pobliżu miasta rozegrała się bitwa poprzedzająca bezpośrednio zdobycie Rangunu. Z tego okresu pozostał cmentarz wojenny w Htaukkyan, przy drodze prowadzącej z Rangunu do Pegu, na którym spoczęło 27 000 żołnierzy Sprzymierzonych.

Cmentarz Htaukkyan