Świątynia Ananda - Doskonałe Szczęście

Świątynia Ananda – doskonałe szczęście, piękna, biała świątynia, jest tylko trochę młodsza od Shwezigonu, a jak zupełnie inna. Powstała cztery i pół kilometra na południowy wschód od Shwezigonu, na przełomie XI i XII wieku za panowania Kyanzitthy, syna Anawrathy.

Według legendy opisanej w późniejszych kronikach, króla Kyazitthę odwiedziło ośmiu oświeconych mnichów (arahantów) medytujących w Grocie Nandamula na górze Gandhamadana, w Himalajach.

W Pagan prosili o jałmużnę, król nakarmił i ugościł przybyszy, a oni w czasie transu ukazali królowi grotę, w której przez lata medytowali. Kyanzittha wzniósł świątynię wzorując się na obrazie groty ze swojej wizji.

Świątynia Ananda jest "gu" z czterema czołami, to znaczy że wierni mogą wchodzić do środka, przez cztery wejścia, do czterech ołatrzy. Wybudowano ją na planie krzyża idealnie równoramiennego, z litym rdzeniem w środku oraz czterema długimi korytarzami wejściowymi jako jego ramionami. Stupa ma 52 metry wysokości. Dolne piętro stanowi podstawę dla sześciu kwadratowych tarasów. Na najwyższym tarasie spoczywa duża ceramiczna wieża (wimana) na planie kwadratu, z czterema wypukłymi ścianami, zakończona złoconym czubkiem z parasolką. 

Wewnątrz świątyni na parterze, w czterech wnękach rdzenia umieszczone są 9,5 metrowe wizerunki stojącego Buddy wykonane z pozłacanego drewna tekowego. 

Przedstawiają, tak jak w Shwezigon, ostatnie cztery wcielenia Buddy. Posągi północny i południowy są oryginalne z XII wieku w stylu typowym dla pierwszego imperium, pozostałe dwa zastąpiły posągi zniszczone w pożarach. 

Ustawienie posągów tak, jak w Shwezigon: Kakusandha w ścianie północnej, Konagamana we wschodniej, Kassapa w południowej i Gautama Budda w zachodniej. 

Budda Konagamana na ścianie wschodniej.
Gest nauczania

Wschodni Budda wykonuje gest witarka. Pozycja ta polega na tym, że ręka Buddy jest uniesiona, kciuk i palec wskazujący są połączone i tworzą okrąg, co symbolizuje nauczanie. 

Osobliwością tego wizerunku jest to, że jest to pierwszy wizerunek z gestem nauczania – witarka w pozycji stojącej oraz to, że pomiędzy palcami Budda trzyma coś na kształt tabletki. Interpretuje się to jako lekarstwo na cierpienie. Witarka mudra znaczy “rozmyślanie”. 

Gautama Budda na ścianie zachodniej.
Gest "bez strachu"

Zachodni Budda wykonuje Abhaja mudra – czyli gest “bez strachu”. Budda podnosi prawą rękę do wysokości twarzy, ramion lub trochę niżej, jego wewnętrzna strona dłoni jest skierowana do przodu. Przedstawia to gest nieustraszoności lub obrony wiary. Budda z podniesioną ręką symbolizuje zwrócenie się do nieba i odwrócenie od rzeczy, które mogą powodować jakikolwiek niepokój. Jest to stan uzyskany bezpośrednio po oświeceniu. U stóp Gautama Buddy siedzą dwa naturalnej wielkości posągi króla Kyanzittha i Shin Arahan, mnicha Mon, który był guru Anawrathy. 

Budda Kassapa na ścianie południowej.
Gest "puszczenie koła praw w ruch"

Północny i południowy Budda wykonują mudrę dhammachakka symbolizującą pierwsze kazanie Buddy w Jelenim Parku. Dharmaczakra mudra - oznacza “puszczenie koła praw w ruch”. Tu układ rąk Buddy przypomina witarka mudrę, lecz lewa dłoń osłania prawą.  

Budda Kakusanda na ścianie północnej. 
Gest "puszczenie koła praw w ruch"

Zwracam uwage, ze w Ananda sa łuki i to sporo łuków. Birmańczycy w XII wieku umieli już budować łuki, co było raczej osobliwością w Azji. 

W zewnętrznej ścianie świątyni znajduje się ponad 1547 wnęk, w których umieszczono pokryte zieloną glazurą kafle, z umieszczonymi na nich scenami z Dżataki i podpisami sporządzonymi w języku mon. 

Sceny z Dżataki

W świątyni na narożnikach można znaleźć chinthes lwich strażników, a przed każdymi drzwiami siedzą duchy opiekuńcze i pilnują wejścia. Zapewne sprawdzają, czy nie próbuje się wedrzeć ktoś w skarpetkach.

Strażnik świątyni - chinthe 

galeria południowa

przed każdymi drzwiami pagody siedzi strażnik

łukowe sklepienia 

Jeszcze jeden strażnik.
Kolano podniesione jest zawsze od zewnątrz drzwi.