Bago – legenda o założeniu miasta.

Dawna nazwa Bago w języku pali to Hamsavati - Miasto Hamsy. Hamsa to gatunek kaczki migrującej co roku na zimę z Himalajów do Indii i Birmy.

Legenda o proroctwie Buddy rozwiązuje i nie rozwiązuje temat praw do panowania nad miastem.
Budda przelatywał nad Birmą i zauważył parę kaczek hamsa odpoczywających na niewielkim skrawku piasku na oceanie. Miejsca było tak mało, że kaczka stała na kaczorku. Budda przepowiedział, że ten skrawek lądu zmieni się w wielkie miasto.

Przed letnim pawilonem przy pałacu Kanbawzathadi

Odpoczywające kaczki zobaczyli też indyjscy żeglarze i o swoim odkryciu opowiedzieli królowi Widźajanagaru. Jego guru znał proroctwo Buddy. Król natychmiast wysłał żeglarzy, którzy umieścili w miejscu odpoczynku kaczek kamienna stelę z informacją, że władcą tej ziemi jest król Widżajanagaru. Birmańczycy również wybrali się na wyspę, i pod kamiennym słupem zakopali dziewięć koszy fasoli, co miało świadczyć o tym, że byli pierwsi. Następnie na wyspę przybyli Monowie, i z pomocą władcy natów Thagyamina pod słupem kamiennym i koszami z fasolą ukryli złotą stelę. Dzięki temu Monowie zyskali prawa do rządów w Hamsawati, a ponieważ zrobili to nie za bardzo uczciwie, Birmańczycy mają swoje prawa do miasta.

Dzwon na dziedzińcu pagody Kyaikpun

Inna miejscowa legenda mówi braciach Samali i Wimali. 

Samala został w Pegu, a Wimala został oddany do klasztoru na naukę. Król Samala, ożenił się z kobietą, która urodziła się z dyni i była wychowywana przez Karenów. Mieli syna Asaha. Wimala opuścił klasztor, wrócił z do Pegu i zabił brata, a księcia Asaha wygnał. Asaha trafił do dżungli, tam zaadoptowała go bawolica i jej stado. W międzyczasie Hindusi z armią demonów zaatakowali miasto, jednak Asaha i jego stado ruszyli na pomoc i uratowali miasto. Wimala oddał tron Asasze. Jeszcze raz hinduskie demony próbowały zdobyć miasto i jedynym ratunkiem była ofiara z matki Asahy – bawolicy. Matka Asaha została w ten sposób natem opiekującym się Pegu. Nazywana jest Bago Medaw.

Pawilon przy pałacu Kanbawzathadi.
Zawsze jest jakaś wiata i brak ogrodu.